คุณจะอยู่ยังไงถ้าหากคุณขาดเขา
คุณจะทำอย่างไรในตอนอากาศหนาว
แล้วใครจะเป็นเจ้าชายอยู่ในปราสาทขาว
โลกสีดำของคุณก็คงจะขาดขาว
และคุณจะทำอย่างไรถ้าหากว่าเขาไป
แรกๆ คุณก็คงนอนไม่หลับคุณอาจจะเหงาใจ
คุณมักจะนึกถึงวันที่เขาเดินแบกกระเป๋าไป
ต้นไม้ที่คุณเคยปลูกตอนนี้ก็คงจะเฉาตาย
ถ้าหากว่าการมีใครแล้วทำให้คุณไม่เป็นตัวเอง
หยุดก่อนก่อนที่คนทั้งสองจะเดินไปสุดตรอก
แม้พยายามจะเข้มแข็งแต่มันก็ติดตรงจุดอ่อน
คุณเลยต้องซี๊ดบุหรี่ที่มือให้ควันมันแทงไปสุดปอด
ตอนนี้เขาก็จากไปนานไม่รู้กี่วันต่อกี่วัน
คุณมองรถและมองถนนไม่รู้กี่คันต่อกี่คัน
เขาทิ้งไว้เพียงแค่ยางมัดผมไม่รู้กี่อันต่อกี่อัน
ผมรู้คุณคิดถึงตรงระเบียงที่คุณนั่งสูบบุหรี่กัน
และคุณจะกอดใครในตอนที่คุณกำลังดาวน์
ใครจะคอยแบกคุณในตอนที่คุณกำลังเมา
ใครจะคอยมาทำแผลในตอนคุณมีเลือดกำเดา
ใครจะคอยเป็นยารักษาเวลาคุณป่วยช่วยบรรเทา
บางทีคุณอาจไม่รู้แต่ผมเชื่อว่าคุณผ่านมันได้แหละ
การอยู่คนเดียวดูแลตัวเองผมว่าคงไม่แปลก
ถึงแม้ว่าใจของคุณอีกในไม่ช้าก็ใกล้แหลก
อย่าลืมเก็บเศษหัวใจตัวเองที่ในตอนนี้เริ่มใกล้แตก
คุณจะอยู่ยังไงถ้าหากคุณขาดเขา
คุณจะทำอย่างไรในตอนอากาศหนาว
แล้วใครจะเป็นเจ้าชายอยู่ในปราสาทขาว
โลกสีดำของคุณก็คงจะขาดขาว
และคุณจะทำอย่างไรถ้าหากว่าเขาไป
แรกๆ คุณก็คงนอนไม่หลับคุณอาจจะเหงาใจ
คุณมักจะนึกถึงวันที่เขาเดินแบกกระเป๋าไป
ต้นไม้ที่คุณเคยปลูกตอนนี้ก็คงจะเฉาตาย
คุณจะเป็นยังไงในวันที่ย่ำแย่
ตอนที่ชีวิตคุณเริ่มเสียหลักแล้วแม่งจะคว่ำแน่
คุณพยายามทุกอย่างหาทางจะปล้ำแก้
แต่บางทีก็เป็นได้แค่ไอ้ระยำซั่มแม่
คุณคงนั่งแช่อยู่กับของเมาแล้วก็ฮั่นแน่
คุณคงปิดกั้นตัวเองจนเหมือนกับติดอยู่ในถ้ำแร่
คงเถียงกับเสียงในหัวที่มันตั้งแง่
กับความคิดคุณนั่นแหละที่มันเป็นหอกอยู่ตรงข้างแคร่
คุณคงสภาพแย่พอๆ กับใจที่มันกัง ใช้ชีวิตไปวันๆ
ทำเรื่องทุกอย่างเพียงลำพัง
คุณอยากจะพูดระบายแต่ก็ไม่มีใครที่มันฟัง
คุณคงหมกตัวอยู่แตในห้องเหมือนหลบอยู่ในที่กำบัง
คุณจะอยู่ยังไงถ้าหากคุณขาดเขา
คุณจะทำอย่างไรในตอนอากาศหนาว
แล้วใครจะเป็นเจ้าชายอยู่ในปราสาทขาว
โลกสีดำของคุณก็คงจะขาดขาว
และคุณจะทำอย่างไรถ้าหากว่าเขาไป
แรกๆคุณก็คงนอนไม่หลับคุณอาจจะเหงาใจ
คุณมักจะนึกถึงวันที่เขาเดินแบกกระเป๋าไป
ต้นไม้ที่คุณเคยปลูกตอนนี้ก็คงจะเฉาตาย